Tuangan buih hilang, juga dikenali sebagai tuangan corak penyejatan, ialah proses tuangan yang melibatkan penggunaan corak buih untuk mencipta acuan untuk bahagian logam. Ia adalah teknik tuangan yang agak moden yang menawarkan beberapa kelebihan dari segi fleksibiliti reka bentuk dan keberkesanan kos.
Berikut ialah gambaran keseluruhan langkah demi langkah proses tuangan buih yang hilang:
Penciptaan Corak: Proses bermula dengan penciptaan corak buih yang mewakili bentuk bahagian logam akhir yang dikehendaki. Corak boleh dibuat daripada polistirena kembang (EPS) atau bahan buih yang serupa. Ia sering dihasilkan menggunakan reka bentuk bantuan komputer (CAD) dan teknik pembuatan bantuan komputer (CAM).
Pemasangan Corak: Corak buih biasanya dipasang dengan corak lain untuk mencipta struktur gugusan atau seperti pokok. Perhimpunan ini boleh memasukkan berbilang corak yang akan dibuang bersama dalam satu acuan.
Salutan Corak: Pemasangan corak buih disalut dengan bahan refraktori, biasanya buburan seramik halus. Salutan ini berfungsi sebagai penghalang antara corak buih dan logam cair, menghalang sentuhan terus dan memastikan kemasan permukaan yang licin tuangan akhir.
Penyediaan Acuan: Pemasangan corak buih bersalut kemudian diletakkan di dalam kelalang atau bekas yang diisi dengan pasir tidak terikat atau bahan refraktori lain. Pasir digetar atau dipadatkan di sekeliling pemasangan corak untuk memastikan sokongan yang betul dan untuk mencipta rongga acuan.
Penyejatan Buih: Apabila logam cair dituangkan ke dalam acuan, ia menggantikan corak buih. Suhu logam yang tinggi menyebabkan buih mengewap atau terbakar, meninggalkan rongga dalam bentuk bahagian logam yang dikehendaki. Buih terwap biasanya dibuang melalui acuan pasir berliang.
Menuang Logam: Setelah acuan disediakan, ia diisi dengan logam cair, yang boleh dituangkan terus ke dalam acuan atau dimasukkan di bawah tekanan. Logam itu mengisi rongga yang sebelum ini diduduki oleh corak buih, mengambil bentuknya.
Pemejalan: Logam cair menyejuk dan memejal dalam acuan, membentuk bahagian logam akhir. Masa pemejalan bergantung pada jenis logam atau aloi yang digunakan dan saiz dan kerumitan bahagian tersebut.
Pecah Acuan: Selepas logam telah menjadi pepejal, acuan pasir dibiarkan sejuk sebelum dipecahkan daripada tuangan. Acuan boleh digetarkan, dipecahkan secara mekanikal, atau dihanyutkan dengan air atau kaedah lain. Pasir yang tinggal boleh ditebus dan digunakan semula untuk proses penuangan masa hadapan.
Kemasan: Bahagian logam tuangan mungkin menjalani proses pasca tuangan seperti pengisaran, letupan pukulan, pemesinan, atau rawatan haba untuk mengeluarkan sebarang zarah pasir yang tinggal, permukaan kasar licin, dan mencapai ketepatan dimensi dan kemasan permukaan yang diingini.
Tuangan buih yang hilang menawarkan beberapa kelebihan, termasuk keupayaan untuk menghasilkan bentuk yang kompleks dan rumit, mengurangkan kos perkakas, dan penghapusan garisan dan teras pemisah. Ia juga membolehkan penuangan pelbagai jenis logam dan aloi. Walau bagaimanapun, ia memerlukan kawalan berhati-hati terhadap parameter proses dan mungkin tidak sesuai untuk bahagian yang besar dan berat kerana batasan corak buih.
We use cookies to offer you a better browsing experience, analyze site traffic and personalize content. By using this site, you agree to our use of cookies.
Privacy Policy